- Η Ελλάδα ξαναζεί τις δεκαετίες μετανάστευσης του '50 και του '60
- Προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που αποφάσισαν να αναζητήσουν την τύχη τους εκτός Ελλάδας
- "Είμαι άνεργη δασκάλα και πάω στην Ολλανδία για λάντζα σε κουζίνα"
Η Αποστολία είναι 32 ετών, εκπαιδευτικός που φέτος δεν κατάφερε να βρεί δουλειά ούτε ως ωρομίσθια σε κάποιο σχολείο. Οι επόμενες ημέρες θα είναι οι τελευταίες της στην πατρίδα που την μεγάλωσε, την σπούδασε και τώρα της στερεί την ευκαιρία για μια αξιοπρεπή ζωή.
Η Αποστολία είναι αποφασισμένη μετά τις γιορτές να φύγει για την Ολλανδία. "Είχα φύγει και πριν από μερικά χρόνια και είχα πάει ξανά στο Αμστερνταμ, όμως προσωπικοί λόγοι με υποχρέωσαν να επιστρέψω. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι απελπιστική είμαι άνεργη εδώ και ένα χρόνο".
Η 32χρονη εκπαιδευτικός αποφάσισε να ξενιτευτεί. Παρά το ότι είναι πτυχιούχος εκπαιδευτικός γνωρίζει πως δύσκολα θα βρει κάτι στο αντικείμενο της καθώς υπάρχει η αντικειμενική δυσκολία της γλώσσας. "Δεν με πειράζει καθόλου αύτο. Θα ψάξω να εργαστώ σε κουζίνα εστιατορίου που έτσι και αλλιώς μου αρέσει η μαγειρική. Με το που πατήσω το πόδι μου στο Αμστερνταμ θα μου βρουν δουλειά γιατί εκεί υπάρχει πρόνοια με μισθό 1000-1100 ευρώ"
Αποφασισμένος να μεταναστεύσει είναι και ο 35χρονος Νίκος Λιβεράτος. Ψυκτικός στο επάγγελμα, είναι παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού."Ήθελα το παιδί μου να μεγαλώσει με περισσότερες ευκαιρίες από όσες είχα εγώ. Τώρα βλέπω ότι στην Ελλάδα αυτές οι ευκαιρίες δεν υπάρχουν γιαυτό και θέλω να φύγουμε οικογενειακά, δεν είναι μόνο ότι δεν υπάρχουν δουλειές"
Ο Νίκος πριν από λίγους μήνες είχε φύγει για Σουηδία μαζί με την οικογένεια του. Ωστόσο, όπως μας είπε, επείδη δεν γνώριζε την γλώσσα το Σουηδικό κρατος δεν του χορήγησε άδεια εργασίας με αποτέλεσμα να εξαναγκαστεί να επιστρέψει στην Ελλάδα. "Ένας συγγενής μου έχει φύγει εδώ και δύο μήνες για Αμερική, μόλις καταφέρει να δημιουργήσει τις απαραίτητες συνθήκες θα πάρω την οικογένεια μου και θα φύγω και εγώ." Ο Νίκος αν και γνωρίζει την τέχνη του ψυκτικού μας εξήγησε πως η οικονομική κάτασταση που επικρατεί δεν δίνει την δυνατότητα για ικανοποιητικά έσοδα ούτε στους τεχνίτες.
"Σανίδα σωτηρίας" για πολλούς Έλληνες η Αυστραλία
Πριν από 40 χρόνια στο λιμάνι του Πειραιά εκτυλίσσονταν συγκινητικές στιγμές με συγγενείς και φίλους να λένε αντίο πριν από το μεγάλο ταξίδι για την Αυστραλία. Σήμερα, από ότι φαίνεται, το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται κυρίως με νέους πτυχιούχους που δεν βρίσκουν ευκαιρίες εργασίες στην Ελλάδα. Η Αυστραλία έχει βγει αλώβητη από την κρίση και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον.
Οι πόρτες της, εντούτοις, δεν είναι διάπλατα ανοιχτές σε όλους. Είναι ιδιαίτερα προσεχτική αναφορικά με τον αριθμό των μεταναστών που δέχεται, δίνει δε ιδιαίτερη σημασία στο να έρχονται στη χώρα άτομα τα οποία έχουν τα προσόντα για να πληρώσουν τα κενά που υπάρχουν στο εργατικό δυναμικό της χώρας.
Τα επαγγέλματα που σήμερα έχουν ζήτηση στην Αυστραλία είναι: χημικοί, μηχανικοί για τους τομείς της εξορυκτικής βιομηχανίας, ανώτερα διοικητικά στελέχη για επιχειρήσεις, γεωλόγοι, μαθηματικοί, γιατροί παθολόγοι, οφθαλμίατροι, παιδίατροι, δερματολόγοι, φαρμακοποιοί για νοσοκομεία, εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, αλλά και για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ηλεκτρολόγοι μηχανικοί, ηλεκτρονικοί και μαραγκοί. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη χορήγηση βίζας είναι η γνώση της αγγλικής γλώσσας.
Εικόνες μιας άλλης εποχής φαίνονται τόσο σύγχρονες για πολλούς Ελληνες που αποφασίζουν να αφήσουν την πατρίδα τους αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου